Title :	รายงานการวิจัยเรื่อง การรับรู้ต่อการบำบัดรักษาของผู้ป่วยชาวเขาที่เสพติดฝิ่น
Material Type:	printed text
Authors:	สลินดา แวงสูงเนิน, Author ; ธัญญารัตน์ ขจัดพาล, Author
Publisher:	โรงพยาบาลธัญญารักษ์ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข
Publication Date:	2544
Pagination:	56 แผ่น.
Layout:	ตาราง.
Size:	30 ซม.
ISBN (or other code):	978-974-774-017-6
Price:	บริจาค.
Languages :	Thai (tha)
Descriptors:	[LCSH]ผู้ป่วย -- ยาเสพติด -- การบำบัด [LCSH]ฝิ่น --ไทย -- แม่ฮ่องสอน [LCSH]พฤติกรรมการใช้สารเสพติดประเภทฝิ่น -- ไทย --แม่ฮ่องสอน
Keywords:	การบำบัด. ฝิ่น. ผู้ป่วย. ชาวเขา.
Class number:	HV5840 ส873 2544
Abstract:	การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสาเหตุและปัจจัยที่ทำให้ผู้ป่วยชาวเขาเสพติดฝิ่นและศึกษาการรับรู้ต่อการบำบัดรักษาของผู้ป่วยชาวเขาที่เสพติดฝิ่นกลุ่มตัวอย่างที่ศึกกษาเป็นผู้ป่วยชาวเขาเสพติดฝิ่นที่เข้ารับการบำบัดรักษาที่ศูนย์บำบัดรักษายาเสพติดจังแม่ฮ่องสอน จำนวน 7 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยใช้แนวคำถามสัมภาษณ์ ระหว่างเดือนเมษายน-พฤษภาคม 2544 ผลการศึกษาพบว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้ชาวเขาเสพติดฝิ่น คือ การใช้เพื่อบรรเทาความเจ็บป่วยและอาการไม่สุขสาบ โดยได้รับการถ่ายทอดความรู้และวิธีการมาตั้งแต่อดีต เนื่องจากการเดินทางเพื่อรักษาตัวจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขไม่สะดวกและต้องใช้เวลาในการเดินทางมากและเชือว่าการใช้ฝิ่นเป็นยารักษาโรคไม่ก่อให้เกิดการเสพติดและไม่เป็นอันตรายต่อร่างกาย นอกจากนั้นยังพบว่า ฝิ่นมีส่วนช่วยให้ทำงานได้มากขึ้น และยังใช้จำหน่ายเป็นรายได้เพิ่มเติม ทำให้อยู่ใกล้ชิดกับฝิ่นจึงเสพฝิ่น และสาเหตุประการสุดท้ายคือ การถูกชักจูงจากเพื่อนฝูงทำให้ลอง จนติดฝิ่นในที่สุด ส่วนการรับรู้เกี่ยวกับฝิ่น พบว่าชาวเขารับรู้เกี่ยวกับฝิ่นใน 2 ทาง คือ มองว่าฝิ่นมีประโยชน์ต่อตนเองในการรักษาโรคและช่วยให้ทำงานได้ อีกทางหนึ่งคือ รับรู้ว่าฝิ่นมีโทษทั้งต่อตนเอง ครอบครัว และสังคม การรับรู้เกี่ยวกับการบำบัดรักษาที่ศูนย์บำบัดรักษายาเสพติดจังหวัดแม่ฮ่องสอน พบว่าชาวเขามีความต้องการและตั้งใจเลิกยาเสพติดนั้นจะรับรู้ต่อการบำบัดรักษาในทางที่ดี มีความตั้งใจในการรักษา โดยให้ความร่วมมือและเห็นประโยชน์ในการทำกิจกรรมต่าง ๆ และนำไปประยุกต์ใช้กับตนเองได้ ส่วนชาวเขาที่ไม่สมัครใจมารักษา พบว่าส่วนใหญ่ถูกบังคับและกึ่งบังคับให้มารักษาตัวอยู่ที่ศูนย์ ชาวเขากลุ่มนี้จะรับรู้ต่อการบำบัดรักษาในทางทีไม่ดี เพราะคิดว่ามาอยู่ที่ศูนย์ เพื่อให้พ้นความผิดเท่านั้น และมีพฤติกรรมไม่ให้่ความร่วมมือในการทำกิจกรรมต่าง ๆ ของศูนย์ที่กำหนดให้ ประการสำคัญมีแนวโน้มเมื่อสิ้นสุดการรักษาแล้วนี้จะกลับไปเสพซ้ำอีกซึ่งส่วนใหญ่ทำให้การรักษาไม่ได้ผล ดังนั้นข้อเสนอแนะของผู้วิจัยพบว่า หากต้องการให้ชาวเขาเลิกฝิ่นได้อย่างเด็ดขาดโดยไม่กลับไปเสพซ้ำ จึงควรเริ่มจากการเตรียมตัวให้ชาวเขามีความพร้อมก่อนเข้ารับการรักษา โดยใช้วิธีต่าง ๆ นับตั้งแต่การพูดคุยให้เข้าใจประโยชน์ของการเลิกฝิ่นอย่างแท้จริง และมีการเตรียมความพร้อมก่อนกลับบ้่าน โดยเจ้าหน้าที่สาธารณสุขทุกระดับหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรให้ความรู้ในการดูแลสุขภาพของตนเองเบื้องต้น เมื่อเกิดความเจ็บป่้วยซึ่งส่งผลให้ชาวเขากลับไปใช้ฝิ่นเพื่อรักษาความเจ็บป่วยตนเอง ทำให้เลิกเสพฝิ่นไม่ได้่
Curricular :	BALA/BNS/GE
Record link:	http://libsearch.siu.ac.th/siu/opac_css/index.php?lvl=notice_display&id=23295

รายงานการวิจัยเรื่อง การรับรู้ต่อการบำบัดรักษาของผู้ป่วยชาวเขาที่เสพติดฝิ่น [printed text] / สลินดา แวงสูงเนิน, Author ; ธัญญารัตน์ ขจัดพาล, Author . - [S.l.] : โรงพยาบาลธัญญารักษ์ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข, 2544 . - 56 แผ่น. : ตาราง. ; 30 ซม.
ISSN : 978-974-774-017-6 : บริจาค.
Languages : Thai (tha)

Descriptors:	[LCSH]ผู้ป่วย -- ยาเสพติด -- การบำบัด [LCSH]ฝิ่น --ไทย -- แม่ฮ่องสอน [LCSH]พฤติกรรมการใช้สารเสพติดประเภทฝิ่น -- ไทย --แม่ฮ่องสอน
Keywords:	การบำบัด. ฝิ่น. ผู้ป่วย. ชาวเขา.
Class number:	HV5840 ส873 2544
Abstract:	การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสาเหตุและปัจจัยที่ทำให้ผู้ป่วยชาวเขาเสพติดฝิ่นและศึกษาการรับรู้ต่อการบำบัดรักษาของผู้ป่วยชาวเขาที่เสพติดฝิ่นกลุ่มตัวอย่างที่ศึกกษาเป็นผู้ป่วยชาวเขาเสพติดฝิ่นที่เข้ารับการบำบัดรักษาที่ศูนย์บำบัดรักษายาเสพติดจังแม่ฮ่องสอน จำนวน 7 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยใช้แนวคำถามสัมภาษณ์ ระหว่างเดือนเมษายน-พฤษภาคม 2544 ผลการศึกษาพบว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้ชาวเขาเสพติดฝิ่น คือ การใช้เพื่อบรรเทาความเจ็บป่วยและอาการไม่สุขสาบ โดยได้รับการถ่ายทอดความรู้และวิธีการมาตั้งแต่อดีต เนื่องจากการเดินทางเพื่อรักษาตัวจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขไม่สะดวกและต้องใช้เวลาในการเดินทางมากและเชือว่าการใช้ฝิ่นเป็นยารักษาโรคไม่ก่อให้เกิดการเสพติดและไม่เป็นอันตรายต่อร่างกาย นอกจากนั้นยังพบว่า ฝิ่นมีส่วนช่วยให้ทำงานได้มากขึ้น และยังใช้จำหน่ายเป็นรายได้เพิ่มเติม ทำให้อยู่ใกล้ชิดกับฝิ่นจึงเสพฝิ่น และสาเหตุประการสุดท้ายคือ การถูกชักจูงจากเพื่อนฝูงทำให้ลอง จนติดฝิ่นในที่สุด ส่วนการรับรู้เกี่ยวกับฝิ่น พบว่าชาวเขารับรู้เกี่ยวกับฝิ่นใน 2 ทาง คือ มองว่าฝิ่นมีประโยชน์ต่อตนเองในการรักษาโรคและช่วยให้ทำงานได้ อีกทางหนึ่งคือ รับรู้ว่าฝิ่นมีโทษทั้งต่อตนเอง ครอบครัว และสังคม การรับรู้เกี่ยวกับการบำบัดรักษาที่ศูนย์บำบัดรักษายาเสพติดจังหวัดแม่ฮ่องสอน พบว่าชาวเขามีความต้องการและตั้งใจเลิกยาเสพติดนั้นจะรับรู้ต่อการบำบัดรักษาในทางที่ดี มีความตั้งใจในการรักษา โดยให้ความร่วมมือและเห็นประโยชน์ในการทำกิจกรรมต่าง ๆ และนำไปประยุกต์ใช้กับตนเองได้ ส่วนชาวเขาที่ไม่สมัครใจมารักษา พบว่าส่วนใหญ่ถูกบังคับและกึ่งบังคับให้มารักษาตัวอยู่ที่ศูนย์ ชาวเขากลุ่มนี้จะรับรู้ต่อการบำบัดรักษาในทางทีไม่ดี เพราะคิดว่ามาอยู่ที่ศูนย์ เพื่อให้พ้นความผิดเท่านั้น และมีพฤติกรรมไม่ให้่ความร่วมมือในการทำกิจกรรมต่าง ๆ ของศูนย์ที่กำหนดให้ ประการสำคัญมีแนวโน้มเมื่อสิ้นสุดการรักษาแล้วนี้จะกลับไปเสพซ้ำอีกซึ่งส่วนใหญ่ทำให้การรักษาไม่ได้ผล ดังนั้นข้อเสนอแนะของผู้วิจัยพบว่า หากต้องการให้ชาวเขาเลิกฝิ่นได้อย่างเด็ดขาดโดยไม่กลับไปเสพซ้ำ จึงควรเริ่มจากการเตรียมตัวให้ชาวเขามีความพร้อมก่อนเข้ารับการรักษา โดยใช้วิธีต่าง ๆ นับตั้งแต่การพูดคุยให้เข้าใจประโยชน์ของการเลิกฝิ่นอย่างแท้จริง และมีการเตรียมความพร้อมก่อนกลับบ้่าน โดยเจ้าหน้าที่สาธารณสุขทุกระดับหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรให้ความรู้ในการดูแลสุขภาพของตนเองเบื้องต้น เมื่อเกิดความเจ็บป่้วยซึ่งส่งผลให้ชาวเขากลับไปใช้ฝิ่นเพื่อรักษาความเจ็บป่วยตนเอง ทำให้เลิกเสพฝิ่นไม่ได้่
Curricular :	BALA/BNS/GE
Record link:	http://libsearch.siu.ac.th/siu/opac_css/index.php?lvl=notice_display&id=23295